Tabloid.az
"Atam yoldaşıma dedi ki, məndən çıxıb, sən bilərsən" - BRİFİNQ
Budəfəki “Brifinq” bayram ab-havasında keçdi. “Gündəlik Teleqraf”çılar iclas otağını bəzəyib bayram həftəsində pozitiv qonağını - Sənubər İsgəndərlini qarşılayıb xoş ab-havada söhbət apardılar. Əməkdar artist, Akademik Milli Dram Teatrının aktrisası Sənubər xanım qarşıladığımız 2015-ci ilə olan arzu və istəklərindən danışdı, yola saldığımız ilə qısa ekskursiya elədi.
Nərgiz Ehlamqızı: Sənubər xanım, yeni ili necə
qarşılayacaqsınız?
- Heç vaxt yeni illə bağlı xüsusi planlaşdırma etmirəm. Bu, ailə
bayramıdır. Ailələr bir araya toplaşır. Ya qızımgil bizə gələcək,
ya da mən heç olmasa 1 saatlıq onlara baş çəkəcəyəm.
N.Ehlamqzı: Bəs 2015-ci ildən gözləntiləriniz
nədir?
- Sənət adamı nə gözləyər? Rollar, maraqlı işlər. Tamaşaçı
qarşısına üzü ağ çıxaq, xəcalətli qalmayaq. Gözlədiklərim yalnız
sənət uğurlarıdır, bir də Allah əmin-amanlıq eləsin, ürəyimiz
sevinsin. Ancaq can sağlığı istəyirəm, balalarımın canı sağlam
olsun.
Aytən Əliməmmədova: Bəs 2014-cü ili necə yola
salırsınız?
- Elə bir yaş dövründəyəm ki, səhər yuxudan oyananda Allahıma şükür
edirəm ki, gözümü açdım. Yəni bu ili qadasız, xəstəliksiz,
müharibələrsiz, zəlzələlərsiz başa vurmuşamsa, buna min şükür.
Kataklizimlər olmayıbsa, hər şey yaxşıdır. Amma sənət baxımından
demək olar ki, heç nə.
Taleh Şahsuvarlı: Niyə heç nə?
- Onun bir sıra subyektiv və obyektiv səbəbləri var. Bizim sənət
asılı sənətdir. Rejissor deyiləm ki, özüm üçün tamaşa qoyum,
oynaym. Rejissor bəlli bir tamaşa götürür, aktyora verir, onda
xoşbəxt oluruq. Yaxud kino çəkiləndə dəvət alırıq. Bir-iki seriala
dəvətlər oldu, rol xoşuma gəlmədi. Fikirləşdim ki, bununla nə
deyəcəyəm? Dəvətləri qəbul etmədim.
Dilqəm Əhməd: Özünüzə qarşı biganəlik hiss
edirsiniz?
- Yox. Bəxtiyar Xanızadə zəng edəndə şikayətləndim. Soruşdu ki,
yenə nə olub, qaş-qabağın yer süpürür? Dedim, heç nə yoxdur,
qalmışam belə. Dedi ki, əgər böyük hadisə olub, hansısa tamaşa
hadisəyə çevrilib, sən kənarda qalmısansa, onda otur ağla. Bu gün
“Azdrama”da yaxşı 2-3 tamaşa varsa, təvazökarlıqdan uzaq da olsa,
onlardan biri də “Yaşlı xanımın gəlişi” tamaşasıdır. Bugünkü
reallıq üçün yaxşı demək olar. Biri o idisə, birində varsan. Yaxud
kino sahəsində partlayışmı oldu, qaçdılar Hollivuda, Sənubər yaddan
çıxdı? Nə özünü öldürürsən, otur da, yəqin nəsə olacaq. Bu sözlər
bir balaca təskinlik oldu.
T.Şahsuvarlı: Hərdən fikirləşirsiniz ki, bəlkə bizə
heç teatr, kino ümumiyyətlə lazım deyil. Tamaşaçı, ssenari, quruluş
imkanları yoxdursa, özümüzü niyə məcbur edirik ki, biz bunu
çəkməliyik, yaxud tamaşaya qoymalıyıq?
- O cür fikirlərim olur. Tutalım, simfonik əsərə qulaq asmaq bizim
millətə xas deyil, qanımızda yoxdur. İnandırım sizi çoxlarının
gülüb keçdiyi “Maral” mahnısına sümüyümüz daha çox oynayır, amma
kamera orkestrinə özümüzü zorlayıb qulaq asırıq. O musiqi bizim
milli yaddaşımızda yoxdur. Allah Üzeyir Hacıbəyova qəni-qəni rəhmət
eləsin. Üzeyir bəy o əsərləri elə milliləşdirdi ki, yaddaşa həkk
olundu, amma ondan sonra bunu edən olmadı. Amma teatr bizdə 140
ildən çoxdur ki, var. İş burasındadır ki, bizim teatra getmək kimi
ənənəmiz olub. Anam, atam, nənəm Ələsgər Ələkbərovdan elə
danışırdılar ki, adam lap o dövrə paxıllıq edir. Teatr tamaşasına
gedəndə xüsusi paltar tikdirərdik. Teatrın nəyi yaddır ki?
Həyatımızın bir güzgüsüdür. Real bir şeylərdir. Bizdə niyə
olmasın?
Aqil Lətifov: Dediniz ki, son vaxtlar teatrda
partlayışa səbəb olan hadisə baş verməyib. Sizcə, bunun səbəbləri
nədir?
- Səbəblər bir az zəncirvaridir. Çox adama sual versəniz, bunu pula
bağlayacaq. Peşəkarlar elə bil arxa plana keçib. Gənclərdəki
entuziazm gözəl şeydir. Mən də gənc olmuşam, deyirdim gəlirəm,
vurub yıxacağam, baxarsınız nə edəcəyəm! İndi elə bir zəmanə gəlib
ki, qeyri-peşəkar qabağa keçir. Əlinə pul düşür, yaxud necəsə ona
iş tapşırılır. Tamaşa qoyur, film çəkir. Beləcə görürsən ki,
peşəkar işlər nəzərdən qaçır.
A.Əliməmmədova: Bu, Sizdə küskünlük yaratmır ki?
Yaxud bu sahədə olduğunuz üçün peşmançılıq olmur
ki?
- Heç vaxt şeir yadımda qalmır, amma Xanım İsmayılqızının bir sətri
beynimə həkk olunub. Deyir ki, özümdən qaçdım, özümə dəydi. Qaçım,
küsüm, kimə nə edəcəyəm? İndi 40 yaşım belə yoxdur, sənətimi dəyişə
bilməyəcəyəm. Həmişə gözləyirəm. Hərdən düşünürəm ki, daha nəyi
gözləyirsən, bəlkə bəsdir? Amma içimdə ümid çoxdur.
T.Şahsuvarlı: Bəlkə Siz də siyasətə atılasınız? Elza
Seyidcahan deyir ki, ona deputat olmaq təklif edilir. Bəlkə Siz də
gələn il seçkilərdə namizədliyinizi verəsiniz?
- Düşünürəm ki, hər kəsin öz işi var. Siyasətçi olmaq üçün böyük
intellektə, dünyagörüşünə sahib olmaq lazımdır. Durduğum yerdə
deputat olum demək gülüncdür. Hələ ki, Allah ağlımızı əlimizdən
almayıb.
T.Şahsuvarlı: Dekabrın 23-ü bələdiyyə seçkiləri idi.
Seçkilərə getmişdiniz?
- Heç xəbərim də olmayıb. Ancaq televiziyadan eşitdim ki, belə şey
var. Nəvəm məktəbə getmədi deyə bildim ki, qeyri-iş günü imiş.
Nərmin Muradova: Xəbərləri haradan
izləyirsiniz?
- Səhərlər evdə oluramsa, mütləq xəbər saytlarını açıram, Facebook
sosial şəbəkəsindəki dostlar arasındakı jurnalistləri ayrıca qrupa
əlavə etmişəm. Gələn məktublara, bildirişlərə baxmadan birinci o
qrupa tuşlayıram, jurnalistlərin paylaşdıqları xəbərlərə baxıram.
Orada görmədiklərimi saytlarda axtarıram.
N.Muradova: Facebook-da hesabınız var, amma elə də
aktiv deyilsiniz.
- Yox, status yazmıram. Çoxu çalışır ki, başqalarının kəlamlarını
paylaşıb özünü daha ağıllı göstərsin. Məndə də olub, 1-2 kəlam
paylaşmışam. Amma status insanın kimliyini ortalığa qoyur. Bilirəm
ki, bu gün tanınmış adam statusda nə yazsa, onu sabah xəbərə
çevirirlər, bir az əyri variantını yazırlar.
N.Muradova: “Qayınana” serialından sonra Sizi heç
bir serialda görmədik. Dediniz ki, təkliflər vardı, rollar qane
etmədi. Hansı rollara dəvətlər aldınız?
- Təklifin biri o qədər gülməli idi ki. Baxıram ki, rejissor,
ssenarist, baş rolda özüdür. Soruşuram operator kimdi? Qayıdır ki,
filankəsdir, amma mən orda olacağam, narahat olmayın. Guya məni
rahat edir. Baş rolu sizə verirəm, anamı siz oynayacaqsınız, atası
obrazında böyük aktyorun adını deyir. Ssenarini oxuyuram, görürəm
ki, ata, ana gəldi getdi, əsas budur, vurur, dağıdır, çapır. Yəqin
uşaqlıqda dava-dava oynamayıblar, böyüyəndə özləri üçün bu rolları
yazırlar. Hamı da Polad Ələmdar olmaq istəyir. Azərbaycan
reallığından çox uzaq şeylər yazırlar. Bizdən istifadə etmək
istəyir, filankəslər mənim atamı, anamı oynadı, mən “krutoyam”, baş
roldayam. Söhbət ondan gedir ki, sən mənimlə danışanda cümləni qura
bilmədin, ssenarini necə yazdın? Həmin adamdan soruşuram ki, hansı
rollarımı görmüsən? Deyir ki, “Qayınana” super idi, sonra “Kişi
sözü”nün adını çəkir. Deyirəm 30 il qabaq olub, arada nə görmüsən?
Deyir teatra gəlmirəm, həvəsim yoxdur. Yaxşı teatra gəlmirsən, məni
“Qayınana” və “Kişi sözü” ilə tanıyırsan? Mənim aləmimdə “Kişi
sözü”ndə heç nə etməmişəm, orada nə iş var ki? O zaman bilmirdim
kino, sənət nədir. “Qayınana” da serialdır da, orada böyük sənət
nümayişi yoxdur ki.
“Xoşuma gələn rolda ucuza çəkilmərəm”
A.Əliməmmədova: Qonorar rol seçiminə təsir edir?
Bəyənmədiyiniz rolda yüksək qonorar versəydilər,
çəkilərdiniz?
- Yox. Hər bir insan gördüyü işin qiymətləndirilməsini istəyir.
Mükafatlamı, yaxud pullamı onun dəyərini görmək istəyir. İnsan
bəlli yaşa qədər ada işləyir, bəlli yaşdan sonra ad sənə işləyir,
artıq sənə gəlir gətirir. Təbii ki, çəkdiyin əziyyətin qarşılığını
görmək istəyirsən. Xoşuma gələn rolda ucuza çəkilmərəm.
“Anna Karenina rolunu oynayardım”
T.Şahsuvarlı: Oynamaq istədiyiniz rol
varmı?
- Heç vaxt arzusunda olmamışam ki, filan rolu oynayardım. Olub ki,
baxanda demişəm ki, bunu oynamaq olardı. Teatrda yaxşı rollar özü
gəlib mənə qismət olub. Tolstoyu, onun Anna Kareninasını çox
sevirəm. Bəlkə onu oynayardım. Artıq yaş da gedib. Yaşın bir
mərhələsində deyirsən ki, Culyetta olardım, sonra deyirsən ki,
Culyettanın anası olardım, daha sonra düşünürsən ki, onun nənəsi
olardım (gülür).
N.Ehlamqızı: Özünüzü elə formada saxlamısınız ki,
Sizi nənə obrazında görmək təsəvvürə gəlməzdi.
- Həyatda nənə obrazındayam.
“Mənim üçün bundan böyük rol yoxdur”
N.Muradova: Çox riskli qərar idi. Rejissorlar yenə
də nənə rollarını təklif edə bilərlər.
- Yox, elə bir şey olmadı. Mən həyatda nənəyəm, mənim üçün bundan
böyük rol yoxdur. Rol bir az kiçik səslənir, bu, bir
missiyadır.
N.Muradova: Azərbaycanda bəyəndiyiniz serial
varmı?
- Bütün yeni serialların birinci bölümünə mütləq baxıram ki, sabah
yalandan “fu” edib keçməyim. İnsanların bilmədiyi şeyləri
pisləməsinə nifrət edirəm. Serial məni tutursa, sonadək baxıram.
Rövşən İsaxın “Pərvanələrin rəqsi” serialı Azərbaycan reallığı üçün
çox gözəl serial idi. Amma ikinci serialı “Sonuncu fəsil” məni o
qədər də tutmadı. Bu dəqiqə izlədiyim tam serial yoxdur.
N.Muradova: Türkiyənin “Zəngin qız, fakir oğlan”
serialında çəkildiniz, oradakı proses barədə danışmanızı istərdim.
Sonra təkliflər oldumu?
- Türkiyədən qayıdan kimi o sualı verdilər ki, fərq nədə idi? Dedim
ki, istedad dünyanın hər yerində istedaddır. Bizim ən çatışmayan
fərqimiz disiplindir. Türklər komanda kimi o qədər mütəşəkkil,
dəqiq çalışırdılar ki, çay gətirənin də qulağında qulaqcıq vardı,
sakit səslə mikrofonda “çay gətirin” deyəndə bir də görürdün çay
qabağındadır. Əlini saçına aparanda saç ustası dərhal yanına
gəlirdi ki, narahat edən nəsə varmı? Sakit şəraitdə iş gedirdi.
Hiss etmədim ki, iş nə vaxt bitdi. Çünki hər kəs öz işini bilirdi.
Bizdə necədir? Çağırırsan ki, bu stolu burdan götürün, bu ona
tapşırır, o buna tapşırır, hə, indi gəlirik. Gün yarı oldu, aktyor
yoruldu, makiyajı axdı, sonra gəl oyna da. Sistem tamamilə eynidir.
Sadəcə, o disiplini özümüzə arzulayıram. Əfsuslar olsun ki, bizdə
komanda şəklində işimiz getmir.
A.Əliməmmədova: Türk aktyorlarının Azərbaycan
kinolarına dəvət olunmasına necə baxırsınız? Məsələn, Vahid Naxış
Nəbahət Çehrəni öz filminə dəvət etdi.
- Bunu o vaxt Rasim Ocaqov da edirdi. O, Rusiya aktyorlarını çox
dəvət edirdi. Sonralar Məral Konratı filminə çəkdi. Bu, praktikada
olur.
“Təhminə”ni nahaq “oynadım”
T.Şahsuvarlı: Məncə, Siz “Təhminə”ni Məral Konratdan
daha yaxşı oynayardınız...
- Biz o filmi çəkdik. Sponsor filmi idi. Çox narazı qaldım,
düşünürəm ki, nahaq çəkildi. Böyük sənətkarımız Rasim Ocaqov o
rolda Məral Konratı görüb. Mən elə işlərə qarışmıram. Deyirsiniz,
Vahid Naxış Nəbahət Çehrəni gətirib. Mən rejissor olsaydım,
düşünərdim ki, 20 Yanvar hadisələri bizə daha çox yaxındır, biz
onları yaşamışıq, görmüşük, Sovet quruluşunu bilirik, dağılma
səbəbi bizə məlumdur. Mən eləməzdim. Yenə də deyirəm, özü bilər.
Pul və ssenari onundur.
“İsrafil İsrafilov teatra gələndə sevinənlərdən biri mən olmuşam”
N.Muradova: “Azdrama”da mükafat məsələsində teatrın
direktoru İsrafil İsrafillə aranızda problem yaşadığınız barədə
mətbuatda çox yazıldı. O zaman Sizi danışdıra bilmədik. İstərdim
aydınlıq gətirəsiniz, əslində, nə baş vermişdi?
- Hələ köhnə manatlar dövriyyədən çıxmamışdı, xalq artistlərinə 2
milyon manat verirdilər. Heydər Əliyevin sağlığında mükafat
verilməyə başlamışdı. Əməkdar artist adı da almamışdım, 1 milyon
manatlıq mükafat alırdım. Hər il yeni qərarla siyahının tərkibi
dəyişir. Kimlərinsə adı çıxarılır, başqalarının adı əlavə olunur.
Hər il gözləyirdik ki, bu il mənim adım çıxa bilər. Sağ olsunlar,
indiyədək alırdım, adım siyahıdan çıxmırdı. Bu il siyahıda adım
olmadı. Bunu çox normal qarşıladım. Çünki məndən neçə il qabaq
Firəngiz Mütəllimova və Zemfira Nəimanovanın, rəhmətlik Telman
Adıgözəlovun adı da çıxarılmışdı. Belə şeylər olur, normal da
qarşılayırıq. Sadəcə olaraq, bunu şişirdən başqa adam oldu. Əlibala
Nurun özünün bizim direktorla münaqişəsi vardı. Mənim adımdan
mətbuata demişdi ki, guya bu xətrimə dəyib, hirslənmişəm. Mən də o
zaman Bakıda deyildim, zənglər gəlirdi. Teatrdan da zəng etdilər.
Dedim başınıza dönüm axı kimə demişəm onu? Ömürlük mükafat deyil,
ildə bir dəfə verilən və dəyişən mükafatdır, nəyə görə narazılıq
etməliyəm? Yazı çıxdı ki, bunu İsrafil İsrafilov edib, dedim bu,
onun səlahiyyətində deyil, siyahı Mədəniyyət və Turizm
Nazirliyindən gedir. İsrafil İsrafilov teatra gələndə sevinənlərdən
biri də mən olmuşam. Çox sevindim ki, teatrı bilən adamdır,
tənqidçidir, savadlıdır, kənardan gələn adam deyil. Sadəcə onun
yürütdüyü siyasət xoşuma gəlmədi. Aramızda bir balaca narazılıq
oldu. Düzdür, bu narazılıq 4 il uzandı. Amma sonra oturduq söhbət
etdik, onun haqqında düşündüklərimin hamısını üzünə dedim. Mən sözü
küncdə bucaqda deyib, sonra nəyə görəsə yaltaqlanıb sözümü
dəyişənlərdən deyiləm. Mən kənarda danışmıram, insanın özü ilə
söhbət edirəm. Düşündüm ki, teatrda olan məsələni elə teatrda da
həll etməliyik. Həll elədik.
N.Muradova: Razılığa gəldiniz?
- Razılıq deməzdim, bir çox qaranlıq mətləblərə aydınlıq gətirdik.
Onun haqqında düşündüklərimi özünə dedim.
T.Şahsuvarlı: Bu yaxınlarda 5 nəfər xalq artisti adı
aldı. Nə əcəb siyahıda adınız çıxmadı?
- Məsləhət bilməyiblər, mən nə deyim?
T.Şahsuvarlı: Amma gözləyirsiniz?
- Bayaq dedim ki, hər kəs işinin qarşılığında mükafatını gözləyir.
Təbii ki, gözləyirəm.
T.Şahsuvarlı: Ad alanlardan ən çox hansına görə
sevindiniz?
- Mən Dövlət Gənclər Teatrında yetişmişəm. Hüseynağa Atakişiyevdən
dərs almışam. Coşqun da, Rafael da mənimlə başlayıblar. Onların çox
gözəl rolları olub ki, insanlar bəlkə də onu görməyib. Hüseynağa
müəllim onları yüksək qiymətləndirirdi. Çox istedadlı uşaqlardır.
Onlara görə həqiqətən çox sevindim. Eləcə də digər ad alanlar üçün
də sevindim. Niyə də sevinməyim?
N.Ehlamqızı: Bəlkə də başqa ifalarınız da olub, mən
eşitməmişəm. Amma səhərlər AzTV-ni açanda həmişə o mahnınız efirdə
gedirdi.
- Hə, “Məhəbbət olmayanda” mahnısı (gülür). Teatrda işləyən
vaxtlarımız idi, klip o zaman çəkildi. Hüseynağa müəllim
tamaşalarda mahnı olanda müğənniyə yazdırmırdı, bizə oxutdururdu.
Canlı olaraq özümüz oxuyurduq. O, tamaşaları elə görürdü. Bir
tamaşada oxuyanda səsim öz xoşuma gəlmişdi (gülür). Hüseynağa
müəllim Cavanşir Quliyevlə tez-tez işləyirdi. Mənim haqqımda
AZTV-də bir veriliş çəkmək istəyirdilər. Dedilər ki, yenilik nə
edək, sadə veriliş olmasın. Dedim ki, bəlkə mahnı oxuyum, aktrisa
kimi də, Alisa Frendix oxuyur, mən də oxuyum. Amma veriliş
kontekstində olsun. Cavanşir müəllim dedi ki, gəl sənin üçün bir
mahnı yazaq. Dedilər çəkək, gördüm klip alındı. Öz səsi özünə xoş
gələnlərdən oldum. İndi təzə çıxan müğənnilərə deyirəm ki,
qohum-əqrəbə tərifləyirsə, elə düşünmə böyük müğənnisən. Məni də
qohum-əqrəbə təriflədi, sevindim, özümə inandım. Cavanşir Quliyev
dedi ki, səsin balacadı, bir mahnısı yazmışam oxu. İndi qəti
eləməzdim. “Məhəbbət olmayanda” elə populyarlıq qazanmasaydı,
onunla da bitirirdim. Sonra həvəsə düşdüm, bir o mahnını, bir bu
mahnını oxudum. Bir gün başa düşdüm ki, yox, gedib səhnədə tamaşamı
oynayım, mənlik deyil.
A.Lətifov: Bizdə əksər sənət adamları qalmaqallarla
yadda qalırlar. Sənətlərindən çox qalmaqalla gündəmə gəlmə istəyi
nədən doğur?
- Hərənin bir məqsədi var. Amma bütün bu məqsədlərin başında
populyarlıq durur. Müğənni düşünür ki, mahnı ilə tanına bilməyəcək,
bir-ikisi edib, görüb səhər bütün şəhər ondan danışır, həvəsə
düşürlər. Qurma olduqları barədə də eşitmişəm. Bəzi verilişlərdə
aparıcılara yalvarırlar ki, gəl quraq, özlərindən teatr tamaşası da
düzəldirlər. Mənim aləmimdə bu, ən asan, ucuz və şərəfsiz
yoldur.
D.Əhməd: 90-cı illərdə kişilərin sözü daha ötkəm
idi, yoxsa indi kişi sözü dəyərdən düşüb?
- Zəmanə çox dəyişib. Balaca oğlan uşağı İpad, İphone ilə böyüyür.
Onun sabah yetkinləşib kişi halına gəlməsi üçün mərhələlər var.
Burada televiziyanın da, ictimaiyyətin də öz rolu var. 1990-cı
illərdən qabaqkı kişilərimiz kənddə böyüyüb. Daşda, kəsəkdə gəzmək,
ağır işlərdə məşğul olmaq onları daha da kişiləşdirir, ağır işlərə
öyrəşdirir. Oğlan uşaqlarımızın əksəriyyəti pambıq içində
böyüyür.
T.Şahsuvarlı: Əslən Şağanlısınız?
- Anam Şağandan, atam Maştağadandır.
“Sovetski”nin yazılmamış qanunları vardı"
T.Şahsuvarlı: “Brifinq”in ötən dəfəki qonağı Əvəz
Həsənov deyirdi ki, ermənilərin öz kökündən qidalanıb sənət
yaratması daha çox müşahidə olunur, nəinki bizdə. Siz öz
kökünüzdən, Bakıdan nələr qidalanırsınız?
- Mən asfaltda böyümüşəm, torpaqda böyüməmişəm. Məndə sırf kənd
ab-havası olmayıb. Sovetski məhəlləsində yaşamışıq. Yaddaşımda
oranın koloriti daha çox həkk olunub, nəinki kənd. Kənd deyəndə
toyların abartılı parıltısı, yasların da abartılı ağlaşması yadıma
düşür. Hər kəsin doğulduğu yerin yazılmamış qayda-qanunları,
adət-ənənəsi var. Onlar istər istəməz məndə hopub qalıb. Novruz
bayramı gələndə istəyirəm əvvəlki kimi təmizlik başlasın.
Sovetskidə həyətdə hamı qohumlar idi. Hər kəs bayram qabağı
təmizlik işinə başlayırdılar, evdə nə varsa hamısını həyətin
ortasına tökürdülər, qadınlar başı bağlı silib yuyurdular, həyəti
keçmək mümkün olmurdu. Hamı birgə qoğal, şəkərbura bişirirdi. O
ab-hava yoxdu.
T.Şahsuvarlı: Sovetskidə yaşayan qadın aktrisa
oldu...
- Sovetskinin həqiqətən yazılmayan qanunları vardı. Bir ailədən
kiminsə aktrisa olmağına ikrah hissi ilə baxırdılarsa, hamı içində
sənəti çox sevirdi. Atamın çox ağır xasiyyəti vardı. Qız uşağı
nədi, eyvandan aşağı baxdı nədir. Məktəbə gedib gəldinsə, küçəyə
bir dəfə çixa bilərsən. İkinci dəfə ya nənə, ya da yaxınlardan
kiminləsə çıxmaq olardı. Onunla bahəm atam “Leyli və Məcnun”
operasının bütün qəzəllərini əzbərdən bilirdi. Bütün tamaşalara da
gedirdi, ağlayırdı.
“İnsanların əksəriyyəti şəraitsiz vəziyyətdə yaşayırdı”
N.Ehlamqızı: “Sovetski”nin sökülməsini necə
qarşılayırsınız?
- İnsanların əksəriyyəti şəraitsiz vəziyyətdə idi. Hamı da
deyinirdi ki, mayda plana gedir. İndi nəvələrim məktəbə gedir, hələ
indi plana düşüb. Halbuki özüm məktəbə gedəndə bu söhbətləri
eşidirdim. Hamı istəyir ki, şəraiti yaxşı olsun, görürəm çox adam
heyfslənir ki, elə bil hansısa mədəniyyətə toxunulur. İçi mən
qarışıq çoxumuzun həyat hekayəmiz, keçmişimizdir, ona toxunulmasını
istəmirik. Amma abadlıqdırsa, nə gözəl.
N.Muradova: Aktrisa olmağınızı atanıza deyəndə necə
reaksiya verdi? Zemfira Nərimanova deyirdi ki, atam ölənə qədər
danışdırmadı.
- Mən aktrisa olanda ailə qurmuşdum, qızımın üç yaşı vardı. İlk
dəfə Nəriman Həsənzadənin “Kimin sualı var” tamaşasına çəkilmişdim.
Birinci kursda oxuyurdum. Heç atamın xəbəri yox idi ki,
universitetə girmişəm. Evimizə gəldi, gülə-gülə dedi ki, dünən səni
televizorda gördüm. İçimi yemişdim, dedim birdən nəsə deyəcək.
Yoldaşıma baxdı, söylədi ki, məndən çıxıb sən bilərsən. Sənətə
böyük hörməti var idi. Bir tamaşanı ötürməzdi.
A.Lətifov: Filmdə oynanılan rolla, həyatda
insanların rollarını necə müqayisə etmək olar?
- Filmdə oynanılan rolun heç kəsə zərəri yoxdur. Əksinə film,
tamaşa mənəvi qidadır. İnsanlar baxır pisi görür bilir ki, belə
yaxşı şey deyil. Yaxşını görüb götürürsə nə xoş. Həyatda oynanılan
rolların insanlara zərəri ola bilər. Fərq məncə bu olar.
“Güzgüyə baxanda bilirsən ki, yaş artır”
N.Ehlamqızı: Yaş kompleksiniz var?
- Qocalmağımızı ilk növbədə vücudumuz bildirir. Ayaq sızlayırt, diz
ağrıyır. Yaxud güzgüyə baxanda birdən reaksiya verirsən ki, axı
dünən bu qırış yox idi. Bu iç ki var, qocalmır da. Onunla bacara
bilmirəm. Nəvələrim gələndə, güzgüyə baxanda bilirsən ki, yaş
artır. Bir insan göstərin ki, yaşı ilə barışıb. Özümdən asılı
olmadan yaşımı demirəm, vallah deyə bilmirəm (gülür).
A.Lətifov: Həyatda necə
qayınanasınız?
- Bir var gəlinə, bir də var kürəkənə qayınana olasan. Gəlinə
qayınana olmamışam, oğlum yoxdur. Gözümün ağı-qarası bir qızım var.
Mən kürəkənə qayınanayam. Gələn il 10 il olacaq ki, artıq ailə
qurublar. Allah hamıya elə bir kürəkən, oğul qismət eləsin. Sözün
əsl mənasında oğuldur mənə. Qızıma birinci gündən tapşırdım ki,
gedirsən yoldaşınla özün bilərsən, hər xırda konflikti
bilməməliyəm. Sabah sən onunla barışacaqsan, çünki ailədir
konfliktlər olur. Amma mənim ürəyimdə xal kimi qalacaq. Ancaq mənə
bildirmə. İraq olsun, qlobal bir şey olsa, böyüklər qarışır. Qızım
öz seçimi ilə ailə qurdu. Amma gəlinə qayınana olanda deyirlər
rəqabət olur. Yaşlanmış qadınla, gənc qızın rəqabəti ola bilər.
N.Muradova: Formanızı necə
saxlayırsınız?
- İdman edirəm. Həftədə üç dəfə üzgüçülüyə, trenajora gedirəm.
1990-cı ildən bu yana idmanla məşğul oluram. İdman etməyəndə
bədənim ağrıyır.
N.Muradova: Əsəbləşəndə necə
sakitləşirsiniz?
- Əvvəllər “hop-stop”u qoyurdum, düşürdüm ortalığa, dəli kimi
oynayırdım. Məndə həyasızlıq yoxdur, kiminləsə dava, qışqırıqla,
əllə dalaşa bilmərəm. Mən içimdə qaynadıram. O qaynatmağı da rəqslə
çıxarırdım. İndi isə elə deyil və həmişə həyasıza abrımı vermədən
qorxmuşam.
D.Əhməd: Hazırda hansı kitabları
oxuyursunuz?
- İlk oxuduğum kitab “Hophopnamə” olub. 3-cü sinifdə başa
düşmədiyim bir kitab idi. O kitabla yatıb, onunla da dururdum. Nə
var atamın adı Sabir idi (gülür). Heç vaxt nağıl oxumamışam.
Ordubadinin “Qılınc və Qələm” əsərindəki Qətibənin xəyalları ilə
yatırdım. Çox kitabı da rus dilində oxumuşam. Xalid Hüseyninin
üçüncü kitabını bitirdim. Bütün romanlarını oxumuşam. Rus
klassiklərini çox sevirəm. Tolstoy, Lermontov, Dostoyevskini
bəyənirəm. Şeir nə qədər yadımda qalmasa da, oxumağı xoşlayıram.
Yesenin, Axmatovanı bəyənirəm. Bir dəfə efirdən dedim ki, şeir
deməyi sevmirəm. Teatrda gəldim, rəhmətlik Siyavuş Aslan bufetdə
məni görüb dedi ki, gəl səni öpüm. Deyir elə bilirəm tək mən şeir
deyə bilmirəm, sən də mənim böyrümdəsən? Elə bil şərikini tapmışdı,
deyirdi mən utanırdım deməyə (gülür). Vaqif Səmədoğlunun, Nüsrət
Kəsəmənlinin şeirlərini sevirəm. Telefonumda Ramiz Rövşənin şeiri
var.
Sənubər İsgəndərli R.Rövşənin şeirini bizim üçün səsləndirir.
Sonda isə müsahibə boyu sevgi barədə danışmaqdan yayınan əməkdar
artist ilk sevgisi barədə bunları deyir:
- Həyatda hər şey gəlib-keçir. O gün qolumu yandırmışam, zəhrimarın
yeri qalıb. Keçəcək, amma orda nəsə qalacaq, onu mən biləcəyəm. Onu
təzədən qurdalamayım, keçdi getdi.
Nərgiz EHLAMQIZI
Foto: Elçin MURAD
Teleqraf.com
-
MDB16:22
Moskvada 21 yaşlı azərbaycanlı avtomobilini səkidə saxladı, ona irad tutan gənci öldürdü - VİDEO
-
Nida Təhlil 15:51
İşğalçı erməniyə göz yaşı tökən molla: İran silahı ilə Azərbaycanın neçə əsgəri öldürülüb?
-
Magazin115:18
Həbsxanada evlənən müğənni: “Heç kimin bacarmadığını etmişəm”
-
Nida Xəbər 14:34
Moskva İrəvandan tələb etdi: Brüsseldə hazırlanmış plana reaksiya gözləyirik
-
İdman13:46
"Real"ın ÇL-dəki qəhrəmanı bu gözəllə eşq yaşayır - FOTOLAR
-
Avropa13:16
Fransanın ikiüzlülüyü: Avropada Rusiya qazının ən böyük alıcısı oldu
-
Region12:41
Özünün dənizə çıxışı yoxdur, başqalarını şirnikləndirir: İrəvan Ər-Riyadda nə təklif edib?
-
Hadisə12:15
Məktəbin həyətində faciəvi şəkildə ölən 14 yaşlı Fərhanın FOTOSU