Yazarlar

Qəfil qapı döyülə...

14 İyun 2014 10:41

qəfil qapı döyülə...

Qəfil qapı döyülə, acıb görəm ki, sənsən,
əlində gül dəstəsi, köynəyinin təzəsi...
itirərəm özümü, cökərəm dizi üstə.
Əyilib qaldırarsan məni cökdüyüm yerdən.
Səninlə bu görüşü
xəyal edirəm hərdən...

Səni görsəm neylərəm, sarılaram boynuna
möhkəm qucaqlayaram, hönkürüb ağlayaram.
Qoxlayaram saçının telini bircə-bircə.
Kövrələrsən, əzizim, inan, ürəyin yanar,
Onda görərsən sənə
necə həsrətəm, necə!

Gözlərimdən yaşları əllərinlə silərsən.
Bu yerlərdə mən sənsiz nə çəkirəm,
bilərsən!
Söykəyərsən üzünü gözlərimdən süzülən,
yaş bürümüş üzümə.
Çətin gələm özümə!
Xəyallar yorur məni,
nolar, gəl, görüm səni...

Baş qoyduğum yastığı sinən bilib yatıram.
aldadıb ürəyimi, öz başımı qatıram!
Onsuz da cəkilmirsən gözlərimin önündən.
Axşam tez yatıram ki, hec olmasa, yuxuda
səni görüm yenidən.
Sənin özündən başqa
nə istəyim ki səndən?
Qəfil qapı döyülə, açıb görəm ki, sənsən...