Qırmızı.az
Bakıda gizli mason məbədində Türkan Şorayın çıxardığı teatr və MƏXFİ müzakirə
“Sahil bağı”ndan Xəzərə doğru düşürsən, sağa dönürsən,
sonra sola, yenə gedirsən, yenə sağa, sonra sola, qabağına dar küçə
çıxacaq, orada da bir sağ-sol edirsən, uçuq-sökük tikili çıxacaq
qabağına. Məni orada gözlə.
Tanışım ona qulaq asdığımı zənn edib telefonda üyüdüb-tökəndə mən
“Space”in efirində “Apokalipsis” filminə baxırdım. (http://publika.az/p/149912). Bir
yandan da beynimin şərq yarımkürəsində “Space”in hind filmləri
seriyasına niyə son qoyduğu haqda düşünür, cənub-şərq hissəsində
“Şahrux xan “Space”nin efiri boş qalmasın deyə
doğulub” kimi kreativ Azərbaycan deyimlərini yada salır,
uzaq qərb hissəsində isə telefonun o başındakı tanışın dediklərini
həzm etməyə çalışırdım.
“Axşam səni heç vaxt
görmədiyin...”.
Filmdəki yaquarın baş aktyora hücumunu və möhtəşəm qaçış səhnəsi
tanışın dediyi son sözləri eşitməyimə mane oldu. Özümü saxlaya
bilməyib “böyük adamsan” deyə filmin rejissoru Mel Qibsonun
qarasınca dilləndim. Telefonun o başındakı tanış da sözü özünə
götürüb, “yox qaqa, o nə söhbətdir, axşam qardaşın səni Türkan
Şoraya aparacaq”, - dedi. Deməyinə dedi, amma “Yaquar pəncəsi”nin
45 metrlik Salto de Eyipantla şəlaləsindən tullanışını seyr
etdiyimə görə nə dediyini əvvəlcə anlamadım.
10 dəfə təkrarlayandan sonra Mel Qibson da yaddan çıxdı, onun
yaquarı da. Əsil film Bakıda idi, mənsə mayalıların
sivilizasiyasında ilişib-qalmışdım.
Axşam doqquzda dediyi yerdə görüşdük. Uçuq-sökük bina adamı
qorxudurdu, köhnəlmiş iri qapısında qəribə işarələrsə əsil vahimə
filmini xatırladırdı. Bakıda belə yerlər də var imiş. Tanışımın
Türkan Şoray söhbəti yadıma düşəndə isə bizi gözləyən macəra adama
güc verirdi.
“Bu da soyunmamışam deyib soyunma söhbətinə oxşamasın
ha” (http://publika.az/p/150340) –
Türkan Şoray məsələsinin yalan çıxacağından qorxub dedim. Mənə
gözləməyimi məsləhət bildi.
Qapını üç dəfə döydü, “aquare, maquare, filippo de santoz,
maqqorito ti qaraqara” kimi gic-gic sözlər dedi, pişik
kimi miyoldadı, it kimi hürdü. Gözlədik ki, qapı açılsın, amma heç
nə baş vermədi. Axırda səbri tükənən tanışım, “Mənəm də
xortdan Rasim” dedi və qapı açıldı. Nə baş verdiyini
anlamadan içəri girdik.
Amma uçuq-sökük görüntüsü qapıdan çöldə qaldı. İçərisi sanki məbədə
bənzəyirdi, bir az da gəncliyimizdə getdiyimiz gecə klublarının
ab-havası var idi. İçəridə masaların ətrafında gənclər, orta
yaşlılar, qalstuklu kişilər, şortlu qızlar, şlyapalı xanımlar,
maskalı adamlar, bir sözlə hər cinsdən tapmaq mümkün idi. Məni
Türkan Şoray eşqi ilə evdən çıxardan tanışım içəridəkilərin hamısı
ilə köhnə dost kimi salamlaşdı, öpüşdü, görüşdü, qucaqlaşdı, məni
də öpdülər, qucaqladılar.
“Dazbaş Rasim” (adamın başında meşə kimi saçı var idi),
“buzpərəst Esmira”, “Qaban Feyruz”, “Qoşalülə Mikayıl”, “Tramvay
Ziyad”, “Dikdaban Məlahət”, “Çalmalı Şükür”, “Tunel Tağı”,
“Qoşanağara Qəmər”.... və müxtəlif ölkələrdən gəlmiş adlarını
tələffüz edə bilmədiyim qonaqlar.
Hamısı ilə bir-bir tanış elədi. Bir az isinəndən sonra hələ də
şokundan ayıla bilmədiyim sözü tapança kimi qulağımın dibində
partlatdılar: “Biz masonların Bakıdakı gizli
məbədindəyik”.
Mən sonuncu dəfə masonlarla Azərbaycanın adının birgə çəkildiyini
bu ilin yanvar ayında eşitmişdim. (http://publika.az/p/122520). O da
ermənilərin işğal etdiyi Qarabağa qeyri-qanuni səfər edən Rusiya
Böyük Mason Lojasının Ali Ustadı Andrey Boqdanovun Azərbaycandan
üzr istədiyi vaxt.
İndi bunlar nə danışırdı, nədən danışırdı deyə düşünür, arada da
başıma bir qapaz vururdum ki, bəlkə yenə “Xırdalan”ın içində itib
batmışam, bəlkə yatmışam, bəlkə ayılım. İçəridəkilərlə məni tanış
eləyən tanışım isə ayılmağıma imkan vermədən məbədin tarixini
xırdalamağa başladı. Ötən əsrin ilk günündən tutmuş, dünənki gecəyə
qədər danışdı, axırda da dedi ki, onların başçısı “Fəhlə
Qəzənfərdir”. O, adam içinə az çıxır, indiyə qədər də ancaq tül
pərdənin arxasından əmirlər verir. Mən də qulaq asa-asa başıma
qapazları tolazlayırdım...
Mən başıma qapaz vurmağımda olum, sizə ondan danışım ki, gecə klubu
ilə gizli məbədin assosiasiyasına bənzər binada olanların hamısı
məni unudub, Türkan Şoraydan danışmağa başladılar. Bu gecə xüsusi
qonaq imiş və “dünyanın xilası üçün Xəzərin sahillərinə toplaşan”
bu adamlara “teatr çıxaracaqmış”. Hazırda Şoray xanım kulisdə
hazırlanırmış. Ona qədər “xilaskarlar” dedi-qoduya başladı.
Mən də kənarda durub gündəlik informasiyaları beynimdən keçirir,
“İşə gedərkən yolda sərf edilən zaman da iş saatı
sayılacaq” xəbərini (http://publika.az/p/150015)
düşünərək, “Görəsən bu qayda bizdə nə vaxt tətbiq
olunacaq” fikri ilə daha çox yatmağın yollarını
axtarırdım. Qarşımda qıyıq gözlü Asiya gözəlini görəndə qəfil
yadıma “əcnəbi oğlana ərə gedən prezident qızının sevgi
hekayəsi” (http://publika.az/p/149768)
düşdü.
Bakıdakı gizli toplantıya Asiya çöllərindən gəlmiş bu gözəlçə
“Buzpərəst Esmira” ilə intim münasibətdən sonra
keçirilən peşmanlıq hissindən (http://publika.az/p/150349)
danışır, qarşılıqlı təcrübə mübadiləsi aparılırdı.
Sanki kralların ziyafətindəymiş kimi “kəpənək” taxan ağbaşlı kişi
(deyəsən Alyaskadan idi səhv etmirmsə) isə parikə
oxşayan saçı ilə diqqət çəkən gənc oğlana “tarix, siyasət, din”
qarışıq dərs keçirdi. Ağbaş deyirdi ki, XX əsrin əvvəlində
Azərbaycan Demokratik Respublikasının süqutunda Atatürk hökumətinin
də rolu olub. Amma Atatürkü anlamaq olardı. Çünki siyasi şərtlər
bunu diktə edirdi. (http://publika.az/p/149073).
“Parikli” ağbaşa: dinlə bağlı aranız necədir?
Ağbaş “parikli” yə: Əgər Quranda kosmosa uçan Yuri
Qaqarindən bəhs olunursa, deməli bəzi şeylərlə hesablaşmaq
lazımdır. (http://publika.az/p/150273).
“Yaradan Əl” çox şeyə qadirdir.
“Zolaqlıların səfəri” filminə baxmısınızmı?” –
deyən şlyapalı qadın “parikli” ilə ağbaşa yaxınlaşaraq,
soruşur.
“Hansı, o əsgərlər qızı zorlamaq istəyir. Həmin
film”, - “parikli” ağbaşı qabaqlamaq üçün dillənir.
(http://publika.az/p/150325).
“Şlaypalı” “parikli”nin cavabını eşitmirmiş kimi, ağbaşa üz
tutaraq, “bu Rusiya Qarabağla bağlı nə fikirləşirsiniz?” deyə
ağıllı-ağıllı soruşur. Bu, həm də ağbaşa atılan qarmaq idi.
Ağbaş da əlinə dönüm, başlayır, şlayapanın ömrü boyu eşitmədiyi,
eşitmək belə istəmədiyi siyasi prosesləri xırdalamağa. Deyir ki,
Rusiya Sarkisyan hökumətini sıxışdırır, yeni baş nazir Karen
Karapetyanın təyin olunması təsadüfi deyil, Qarabağ münaqişəsinin
həlli məsələsi ciddiləşib və burada uduzan tərəf İrəvan olacaq,
Sarkisyan da məsuliyyətdən qaçmaq üçün hakimiyyəti təhvil verməyə
hazırlaşır. (http://publika.az/p/150423).
Verdiyi sualdan peşman olan “şlyapalı”nın cavabını gözləməyən ağbaş
Sarkisyanı “şalvarının cibinə qoyub”, “döş cibindən” SSRİ-nin
gizlətdiyi silahlarla bağlı tarixi faktları çıxarır. (http://publika.az/p/150328).
Daha sonra dünyanı 500 dövlətə parçalamaq niyyətlərindən (http://publika.az/p/150386),
Mərkəzi Asiyada baş verənlərdən (http://publika.az/p/150412),
Ukraynanı gözləyən “yeni Maydan”dan (http://publika.az/p/150315),
Fransadakı bombalardan (http://publika.az/p/150391),
Suriyadakı əməliyyatların son nəticələrindən (http://publika.az/p/150446)
danışır, söz arası “parikliyə” yaxşı pul və qadın qazanmaq üçün
vulkanlar ölkəsinə getməyi məsləhət görür (http://publika.az/p/150437),
“şlyapalı”ya isə tez-tez Vanqa nənənin məsləhətlərini oxumağı
tövsiyə edir. (http://publika.az/p/149123).
Bu arada “Qoşalülə Mikayıl” Lənkəraniski söhbətini təzələmək
istəyir (http://publika.az/p/150465), amma
dinləyən tapılmır.
Mən isə Türkan Şorayın çıxmağını gözləyə-gözləyə göylərdən imdad
diləyirəm. Yalvarıram ki, möcüzə göstər, heç olmasa Həzrəti Musanın
dəyənəyini göndər, buranı ikiyə bölüb xilas olum. (http://publika.az/p/45439).
Dənizləri ikiyə bölən dəyənək üçün bu ayaq üstə qırxı çıxmış
tikilini daş-qalağa çevirmək nə mənə şeydir axı.
Elə bu vaxt sanki göylərin sahibi duamı eşidirmiş kimi “dəyənək”
söhbəti ortaya çıxır. “Tunel Tağı” Şarl de Qollu ayağına gətirən
Azərbaycan çobanının hekayəsini açır (http://publika.az/p/149305), “gör
necə oğullar olub” deyərək, “onun dəyənəyi məndə olsaydı Xəzəri
ikiyə bölüb dibindən tunel qazardım” şit zarafatını edir. Heç kim
gülmür, məndən başqa.
Çünki bu, göylərin mənim duama cavabı idi: “Zibilə necə
düşmüsən, özün də çıx!”.
Gülməyim hər kəsin mənə tərəf çevrilməyinə səbəb olur, qoyun aptekə
baxan kimi gözlərini döyüb baxırlar. “Türkan Şoray xanım
gəlmədi bəs?” deyə vəziyyətdən çıxmaq üçün soruşuram.
Və budur, səhnə açılır nəhayət. Şoray xanımı gözləyən bizlər əl
çalırıq. Amma nə fayda?! Türkan Şorayın o gözəl üzlü, mavi gözlü
başının əvəzinə bir dənə yekə baş görünür və xəbərdarlıq edir.
“Yer öz oxundan çıxır, fəlakət çox yaxındadır. Hər kəs
təcili bilet alsın və Qərbi Sibirə uçsun. Orada yeni Nuhun gəmisi
olacaq. Dünyanın xilası ordadır. Türkan Şorayın teatrı da Nuhun
gəmisində veriləcək”. (http://publika.az/p/149982).
Ara qarışır, məzhəb itir. Bayaqdan ağır-ağır danışan ağbaş
“parikli”dən daha cəld hərəkətlərlə binanı tərk edir, “Şlyapalı” 50
illik incəliyini pozmamaq üçün yavaş-yavaş hərəkət edir və arada da
yanındakı qadına “Kişilər uşaq kimidir” kimi sözlər deyir. Məni
bura gətirən tanışımı nə qədər axtarsam da tapa bilmirəm. Qəfil hər
yer qaralır, mən də arxama baxmadan qaçıram.
Özümə gələndə Xəzərin çirkdən maviliyini itirmiş, siqaret çəkən
adamın dodaqlarının rəngini almış sularına baxırdım.
“Siqaretindən bir dənə olar”, adamın biri deyir.
Verirəm, amma ürəyimdə “Siqaretlər bahalaşandan sonra,
“siqaretindən olar” söhbəti adamı bezdirib də” deyə
gedənin qarasınca deyinirəm. (http://publika.az/p/149103).
“Siqaretlərin qiyməti düşüb” – qarasınca deyindiyim adam uzaqdan
qışqırır. (http://publika.az/p/149586).
Bu millətin də hazırcavablığı olmaya da.
-
İdman12:01
Corcina Ronaldodan geri qalmır: Görün nə oyun çıxardı - VİDEO
-
Nida Xəbər 11:31
Araikin müsahibəsi buna görə yayımlanmadı - Sensasion iddia
-
MDB11:15
Putin bu ölkələrlə birlikdə yeni müharibəyə başlayacaq - Hədəf onlardır
-
Dünya10:44
Bu valideynlər bir uşağa görə 125 min manat alacaqlar
-
Region10:10
Rusiyadakı azərbaycanlılara PİS XƏBƏR - Bu sahələrdə işləmək qadağan edildi
-
Cənubi Qafqaz09:48
Rusiya bu həftə Paşinyanı devirəcək - Şok iddia
-
Hadisə09:21
Məktəb binasında yanğın
-
Sosial08:43
Azərbaycanın tanınmış professoru vəfat etdi - FOTO