Bəhram Bağırzadə: "Mən 25 ildir ki, Bakının meriyəm" - FOTOLAR

Publika.az-ın qonağı Şən və Hazırcavablar Klubunun unudulmaz siması, əsrin çempionu Bəhram Bağırzadədir.

- Bəhram bəy, necəsiniz?

- Şükür Allaha, yaxşıyam.

- Konsert necə keçdi?

- Çox gözəl. Gözlədiyiniz üçün minnətdarlığımı bildirirəm. Çünki konsertimizdən sonra müsahibə verdiyim ilk jurnalistsiniz. Təəssüf ki, bəzi qeyri-peşəkar həmkarlarınız konsertimiz haqda arzuolunmaz fikirlər yazdılar. Adını çəkmək istəmədiyim xalq artistinin plastik əməliyyatını guya pisləməyimizi və digər çirkin məlumatları qabartdılar. Amma əfsuslar olsun ki, çıxışımızdan, maraqlı ssenaridən, möhtəşəm kuliminasiyadan heç kim yazmayıb. Bu da onların naşılığından və qalmaqaldan başqa bir şey düşünmədiklərindən xəbər verir.

- Az da olsa, yorğunluğunuz hiss olunur...

- 4 gün gərgin templi konsert proqramımız baş tutdu, amma hər şey əla keçdi. Son vaxtlar ümumiyyətlə, Anatoli Banişevskini xatırladıram. O da karyerasının son illərində bir az kökəlmişdi. 90 dəqiqəlik oyunun son 10 dəqiqəsini sahəyə çıxıb, qol vururdu. Bütün azarkeşlər də xoşbəxt olurdu. İndi məndə də demək olar ki, eyni vəziyyətdir. Tahir konsertin son dəqiqələrində məni səhnəyə dəvət edir. Son akkordları vururam. Tamaşaçılar da məmnun qalır, mən də. Buna görə İmanov qardaşlarına minnətdarlığımı bildirirəm.

- Elə bir neçə gün öncə Anar Məmmədxanovun anım günü idi.

- Artıq 7 ildir ki, Anarın anım günündə bütün komanda üzvlərimizlə birgə görüşüb, məzarını ziyarət edirik. Allah ona qəni-qəni rəhmət eləsin. O olmasaydı, belə gözəl teatr yaranmazdı. Anar Məmmədxanov bizim böyük qardaşımız idi. Hamımız gənc oğlanlar idik, bizə inandı, gücümüzə güvəndi. Biz də şükür ki, onu məyus etmədik, güvənini boşa çıxarmadıq.

- Bəs bugün Anar Məmmədxanov kimi kapitanlar niyə yetişmir?

- Bu suala cavab vermək çox çətindir.

- KVN-in buraxılışlarını izləyirsiniz?

- Son çıxışımızdan üzü bəri KVN izləmirəm. Düz 18 ildir. Amma oğlum baxır. Maraqlısı bilirsiniz nədir? Atam da bizim dövrümüzdəki proqramlara baxmırdı. Çünki o da gəncliyində Yuli Qusmanı izləmişdi. Nəsillər dəyişdikcə maraqlar da dəyişir. Bu da normaldır.

- Bəhram Bağırzadə milyonların sevimlisidir. Bəs ata kimi necə?

- Bir oğlum, bir qızım var. Atalarından fərqli olaraq, oxuyan uşaqlardı. Mən onlara demişəm ki, kim olursunuzsa olun, peşəkar olun.

- Hansı sahədə görmək istəyərdiniz onları?

- Özləri bilər. İnan ki, bu seçimə qarışmıram. Atam da mənə bu azadlığı vermişdi. Düşünürəm ki, başını aşağı əymədim. Övladlarımın tərbiyəsi ilə ciddi məşğul oluram. Onlar tərbiyəsiz yetişsələr, ürəyim partlayar. Çünki hər gün bu vəzifəmin üzərində çalışıram, əmək sərf edirəm. Bir yerdə futbola da gedirik, gəzməyə də... Son konsertimizdə mənimlə birgə səhnədə çıxış etdilər, maaş da aldılar. Ümumiyyətlə, düşünürəm ki, insan özünü dərk etdiyi gündən çalışmalıdır. Pulu alın təri ilə qazanmalıdır. Rüşvətlə yox, halal qazancla yaşamalıdır. Övladlarıma əsas bunu aşılayıram. Çünki özüm də 16 yaşımdan mətbəədə fəhlə kimi çalışmışam. İnsan bilməlidir ki, maddi çətinliyin də, ağır günlərin də ömrü az olur.

- Bəhram bəy, Bakı haqda qeydlərinizi həvəslə oxuyuram. O yazıların birində aktual problemə toxunmuşdunuz. Yaşlı nəsil üçün istirahət, əyləncə məkanlarının azlığından şikayətlənib, maraqlı variantlar təklif etmişdiniz. Bilirsinizmi, artıq belə təşkilatlar fəaliyyətə başlayıb?

- Elə bir müəssisənin açılmağı bilirsiniz necə gözəldir. Allah qismət eləsə, gələcəkdə təqaüd yaşına çatsam, mən də yaşıdlarımla birgə gedib, nərd oynamaq, rəqs etmək istərdim. İlk növbədə övladlarıma yük olmaq istəmirəm. Demirəm ki, valideynlərini atsınlar, yox. Amma hər kəsin öz həyat qayğıları var axı. Təsəvvür edin ki, bütün KVN-çilər hamımız 65-70 yaşa çatmışıq. Toplaşırıq bir istirahət mərkəzinə, 90-cı illərin KVN-ni izləyirik, gülürük, əylənirik. Bundan yaxşı nə ola bilər axı?!

- Ruhunuza hansı xalq daha yaxındır?

- Azərbaycan xalqı.

- Bəs ikinci?

- Azərbaycan xalqı.

- Bəs üçüncü?

- Yenə Azərbaycan xalqı, dürdüncü isə italyanlar.

- Sualımın məqsədi bu idi. Bilirəm ki, İtaliyaya xüsusi sevginiz var.

- İtaliya filmləri, zövqü, memarlığı, rəssamlığı...

- Temperamenti...

- Sizə bir sirr açım, biz temperamentdə onlardan heç də geri qalmırıq. Bu millətin doğuşdan dizayner, rəssam ruhu var...

- Bu bacarıqda heç siz özünüz də onlardan geri qalmırsınız. Gözəl karikaturalar çəkirsiniz...

- Ona gözəl demək olmaz, amma çəkirəm. Özümü heç vaxt karikaturaçı adlandırmamışam.

- Əslində çox maraqlı vəhdətdir. İnsanın güclü yumor hissi var və karikatura çəkməyi bacarır.

- Bu bacarıq mənə atamdan keçib. Həmişə cibində kibrit gəzdirərdi, üstündə də karikatura çəkərdi. Mən də həmişə ona baxıb, təkrarlayardım. İlk çəkdiyim şəkil canavar olub. Atamla birgə “Atalar və oğullar” adlı 7 sərgimiz oldu. Onun yağlı boya ilə çəkilmiş əsərləri və mənim karikaturalarım nümayiş edildi. Artıq 10 ildir ki, dünyadan köçüb. İyunun 12-si 80 yaşı ola bilərdi. 4 dəqiqəlik sənədli film hazırlamışam onun haqqında. Bu 10 il ərzində elə bir gün olmayıb ki, atamla söhbətləşməyim. Bəlkə də kənardan qəribə görünər, kimsə deyər ki, Bəhramın başı xarab olub, amma mən hər gün atamla təmasda oluram. Sual verirəm, “papa, səncə, belə eləsəm, necə olar?” cavab da gəlir, mən onu hiss edirəm. Allah məni doğru yönləndirir. Mən bununla təsəlli tapıram.

- Madam ki, filmdən söz düşdü, özünüzü rejissor kimi sınamaq istərdinizmi?

- İstərdim, amma söz vermişəm ki, yalnız öz puluma çəkəcəm.

- Bəs sponsor axtarışına çıxmamısınız?

- Yox. Düşünürəm ki, sponsor maliyyəsi ilə film çəkmək düzgün deyil. Kəbinli arvad kimi olursan. Şükür Allaha, vayner kimi çəkirəm dəə... İndi bu peşə çox dəbdədir axı. Gənclər vaynlar çəkirlər.

- Bəs onlara baxanda içinizdə bir qısqanclıq oyanırmı ki, bizim vaxtımızda belə imkanlar yox idi?

- Nə demək istəyirsiniz, bizim vaxtımız keçib?

- Əsla... Mən onu nəzərdə tutmadım, sadəcə demək istəyirəm ki, indiki cavanlar ən bəsit ifa, yaxud vayn ilə bir gündə özlərini milyonlara tanıda bilərlər. Yoxsa gəncliyinizə zərrə qədər şübhəm yoxdur.

- Rəhmətlik atam 1994-cü ildə təqaüdə çıxmışdı. 2008-ci ilədək də yaşadı. Bu 14 il ərzində 7 kitabı çıxdı, 5-6 sərgisi oldu, 4 fimə çəkildi. Yəni o 60 yaşdan sonra başladı gəncləşməyə. Mənim bəxtim gətirib ki, hələ 45 yaşım var.

- O zaman gəlin, gənc Bəhramın vayner fəaliyyətindən danışaq. İdeya nə vaxt yarandı?

- Oğlumla maşında gedirdik. O da ingiliscə danışmağa başladı. Dedim, Cavid, gəl bunu çəkib, instaqramda paylaşaq. Gördüm insanların marağına səbəb olur, davam etdim. Layihənin adı “Baxıram”dır. Artıq 345 vayn çəkmişəm. Cəmi 20-si qalıb. Hətta sizə və fotoqrafınıza də təklif edirəm. Maraqlı süjet düşünün, gəlin çəkək.

- Təşəkkür edirəm. Bəs avtomobilinizdə görmək istədiyiniz xüsusi bir şəxs varmı?

- Cənab merimizi görmək istəyirdim. Onu gəzdirib, öz gözümlə gördüyüm Bakını göstərməyi arzulayırdım. Amma təəssüf ki, işindən azad edildi.

- Özünüzü bu çətin vəzifə üçün namizəd görürsünüz?

- Bu haqda o qədər yazmışam, demişəm ki, artıq yorulmuşam. Yenə də deyirəm, təbii ki, yox. Bir şəhərin icra başçısı savadlı, elmli adam olmalıdır. Çoxu deyir, Bəhram Bakını sevir. Bəli, Bakını da sevirəm, Gəncəni də, Şəkini, Ordubadı da. Mən vətənimi sevirəm, amma bu sevgi azdır axı. İşi bacarmıramsa, 3 milyon əhalisi olan şəhəri niyə bədbəxt edim? Sabah tıxaclar yaransın, kanalizasiya sistemi çöksün, yağış yağıb, şəhəri su bassın... Axı bütün iradlar, qarğışlar mənə tuşlanacaq. Düzdür, yaxşı təşkilatçılıq bacarığın olsa, ətrafına peşəkarlar toplaya bilərsən, amma mən tanımıram axı o mütəxəssisləri. Ancaq savadlı merin yanında çalışmaq istərdim.

- Mədəniyyət şöbəsinin rəhbəri?

- Ümumilikdə PR, ictimaiyyətlə əlaqələr şöbəsində çalışardım. Şəhərin hər gününü bayrama çevirərdim.

- Hansı yolla?

- Məsələn, peşəniz nədir?

- Jurnalist.

- Tutaq ki, Bakı şəhər İcra Hakimiyyəti jurnalistlər arasında şəhərimiz haqda ən yaxşı sənədli film ssenarisi müsabiqəsi təşkil edir. Qalibə də 1000 manat qonorar nəzərdə tutulub. İştirak etməzsiniz?

- Təbii ki, edərəm.

- Nəticələri də günümüzün ən tanınmış yazıçıları elan edir. Həm şəhərimiz haqda gözəl bir sənədli film çəkilir, həm qalib olursunuz, üstəlik də qonorar qazanırsınız. Bu kimi layihələri fotoqrafiyaya, incəsənətin digər növlərinə də aid edə bilərik. Sonda isə şəhərimiz qalıb çıxacaq. Əsas millətinə can yandırmaqdır. Mən həmişə deyirəm ki, 25 ildir Bakının meriyəm.

- Çox iddialı səslənir.

- Bəli, bəli... 25 ildir bu şəhərin meriyəm. Çünki nə küçəni zibilləyirəm, nə eyvandan zibil paketini küçəyə tullayıram, nə də kiməsə söz atıram.

- Sinif yoldaşınız Vado Korovin ATV telekanalının Yaradıcılıq Departamentinin müdiridir. Sizə kanallarımızdan oxşar təkliflər gəlməyib bugündək?

- Bu gün mənim sosial şəbəkələrdə yüz minlərlə izləyicim, hətta öz kanalım var. Buna ehtiyac yoxdur deyə düşünürəm.

- Bəs bu sahədə olan biliklərinizi televiziyaya daşımaq istəməzdinizmi?

- İki gün əvvəl adını çəkmək istəmədiyim televiziya kanalından mənə zəng gəldi: ”Salam Bəhram müəllim, sizin instaqamdakı “Baxıram” layihəniz çox gözəldir. Onu bizim kanalımızda etmək istəməzsiniz?” Təbii ki, imtina etdim. Çünki vaxt vardı, mən onlara təklif vermişdim ki, gəlin “Flame Towers”in ən yüksək nöqtəsində veriliş hazırlayaq. Adını da “Bakının işıqları” qoyaq. Bir yandan səmanın işığı parlasın, bir yandan da səhnəmizin işıqlarını dəvət edək. Layihəyə qol qoymadılar. Əfsanəvi şəxsiyyətlərimiz də bir-bir dünyasını dəyişdilər. İndi o layihəni öz kanalımda gerçəkləşdirəcəm. Səmimi etiraf edək, bu gün milli televiziyamızı bəsit, aşağı səviyyəli verilişlər bəzəyir. Mən heç kimin bostanına daş atmıram. Atam həmişə deyirdi ki, sözü üzünə deyən adamdan qorxma. Belə insanam, haqqı nahaqqa satmıram.

- Sonda bir səmimi etiraf da edin...

- Ağciyər, qorxaq kişilərdən zəhləm gedir. Kişi zəhmətə qatlaşmalıdı. Ağlayıb, sonumuz nə olacaq deyə düşünməməlidir. Bu həyatdır, hər şey ola bilər. Sabah çətinliyə düşsəm, inan ki, utanmadan, çəkinmədən taksi sürücüsü işləyərəm. Ancaq mən bilirəm ki, o sahədə də birinci olacam. Hamı mənim taksimə minmək istəyəcək. Ümumiyyətlə, pozitiv insanam, həyatım pozitivdir. Sizə də bunu arzu edirəm.

Leyla Sarabi

Fotolar: Səfiyar Məcnun